DELFİN TEPE
Delfin Tepe söylerken beni rüzgara
Serpme bir ışıkla susmuştur hep
Sonra denizin geceliğine takılmıştır uzun uzun
‘Tepeden süzme’ diye buna dedim ben
‘Seçmeyi bilmek’ diye buna
Ay ışığında ne kadar maviyse deniz
Ve ne kadar saklıysa Tepe’nin içindeki
Neyse…
Üç nokta bizde hâlâ sır sessizliği
‘Soluğu işitilen aşk’ diye buna dedim ben
‘Yatay sınır ortaklığında kavuşamamak’ diye buna..
Delfin Tepe beni söylerken rüzgara
Serpme bir ışık bahanesiyle
Bizi sevdaya, sevdasıyla böyle aşılamıştır hep
Ve bizi hep böyle sesli susmuştur.
SERAP ERSOY
(Ruhum Güneşten)
15-10-2013/ANTALYA
Delfin Tepe’nin merdivenlerinden inerken hep çocukluğuma düşüyorum ve bir daha kalkasım gelmiyor.
